‘Trudy Jansen heeft volgens eigen zeggen het Syndroom van Murphy, ook wel ADHD genoemd. Alles wat fout kan gaan gaat fout. Zij is aangesloten bij de veerkrachtcentrale, een community van ervaringsdeskundigen: www.veerkrachtcentrale.nl

De hele dag ‘Oops’ momenten. Dat is mijn leven in een notendop. Ik raak meerdere keren per dag mijn telefoon kwijt, vergeet afspraken en regelmatig vallen de spullen om me heen zomaar op de grond. Meestal is het mijn eigen schuld. Maar toch voelt het alsof ik het syndroom van Murphy heb: alles wat fout kan gaan, zal ooit fout gaan.

‘Eerlijk gezegd is het meestal gewoon een beetje dom.’

Je tandenborstel in de koelkast leggen? Dom
Koffie vergeten en pas drinken als hij koud is? Dom
Melk op het vuur zetten en weglopen? Dom
Iets zomaar uit je handen laten vallen? Dom
5 minuten overhebben dus de afwas nog even doen? Dom
Dit is allemaal niet zo erg. Gewone dagelijkse dingen mogen in de soep lopen. Soms is het zelfs grappig.

Voor de serieuzere zaken in het leven geldt dat niet. Belangrijke zaken moet je goed regelen en niet fout laten gaan. Maar juist regeldingen blijken moeilijk voor elkaar te krijgen. Dat is niet alleen frustrerend, maar ook een dure eigenschap. Ik schat dat ik zo’n duizend euro per jaar kwijt ben aan domme dingen. Het zijn kosten voor boetes voor te laat betaalde rekeningen, ‘vergeten uit te checken’ in de trein en niet ingediende declaraties. Nog duurder zijn de fouten door impulsieve beslissingen waarmee ik mijn eigen ruiten ingooide. Daardoor krijg ik geen WIA, heb ik goedbetaalde opdrachten laten schieten en studies niet afgemaakt.

Structuur is de oplossing

Het is best frustrerend om te zien dat andere mensen hier geen last van hebben. Dat ze niet eens doorhebben hoeveel er verkeerd kan gaan op een dag. De stem in mijn hoofd vertelt me dat échte mensen het wel kunnen. Meedogenloze zelfkritiek.

Gelukkig ben ik slim genoeg om te weten dat ook ik een echt mens ben. Ik kan anderen dus gewoon nadoen. Zo heb ik geleerd dat ik alles gestructureerd moet aanpakken en zorgen dat dingen een automatisme worden. En het dan langzamer en met meer aandacht doen.

Helaas is deze kennis en de wil om het goed te doen niet genoeg. Ik heb al allerlei systemen bedacht om die structuur in mijn leven te brengen. Vaak komt het er op neer dat ik bakjes koop en dan mijn spullen bijvoorbeeld op kleur orden. Om een paar dagen later te bedenken dat er een nóg beter systeem is. Toch maar op alfabet ordenen dus. En een week later op grootte, of toch op vorm. Iedere keer denk ik dat ik de beste manier gevonden heb, maar niets is vol te houden.

Alle Dagen Heel D…

Noem het een andere manier van bedrading in mijn hoofd, noem het een ziekte. Het is hoe dan ook heel beperkend. Gelukkig ben ik niet de enige die dit heeft en daardoor kon de psychiater een diagnose stellen. Niet het syndroom van Murphy, maar ADHD.

ADHD staat bekend als ‘Alle Dagen Heel Druk‘, maar dat is bij volwassenen meestal niet het probleem. Mijn verhaal is absoluut niet uniek, zelfs dat van die bakjes hoor ik van veel andere ADHD-ers. Ik vrees dat we het dus beter over ‘Alle Dagen Heel Dom‘ kunnen gaan hebben.

Voor mij is het een overwinning als ik een afspraak goed gepland heb, en dan + op het juiste moment, + met de juiste spullen, + op de juiste plek ben. Stiekem geef ik mezelf dan een schouderklopje.

Stel dat die afspraak met jou is…

Waarschijnlijk ken je me dan. Je weet dat ik enthousiast ben, altijd oplossingen zie, op meerdere niveaus tegelijkertijd kan denken en een enorme berg aan ervaring meebreng. Allemaal fijne kanten aan ADHD. Maar nu weet je ook de andere kant.

Stel dat die afspraak met jou is…

Stel dat ik op tijd ben en alles bij me heb…
wil je me dan een groot compliment geven?

www.veerkrachtcentrale.nl